معلولان، چه آنها که جانباز جنگ‌اند و چه آنها که پس از بیماری یا حادثه، ضایعه نخاعی شده‌اند، مشکلات فراوانی دارند؛ از تهیه وسایل بهداشتی‌شان با قیمت‌هایی که هر روز به آن اضافه می‌شود، گرفته تا رفت و آمدهای پرهزینه‌شان که خیلی وقت‌ها خانه‌نشینی را به تردد خیابانی ترجیح دهند. آن‌قدر که برخی از آنها به دلیل ناتوانی مالی، شاید برای تهیه گاز استریل به‌عنوان ارزان‌ترین وسیله بهداشتی، هم دچار مشکل شوند.
هزینه‌هایشان بالاست، حالا عده‌ای تحت پوشش بنیاد جانبازان هستند و کمتر درگیر مسائل مالی‌اند و عده‌ای که کم هم نیستند از بهزیستی خدمات می‌گیرند، معضلاتشان بیشتر. زندگی‌هایشان هزینه فراواني دارد.
یکی از نگرانی‌ها هم صندلی‌های چرخ‌دارشان است؛ صندلی‌هایی که ناغافل در خیابانی، کوچه‌ای، پیاده‌راهی، چرخ‌هایش از جا کنده می‌شود، می‌شکند و آنها را با تمام وزنشان، کف زمین می‌اندازد؛ صندلی‌هایی که پای معلولان ضایعه نخاعی است. هر جا بروند، بیایند، باید روی این صندلی باشند. سازمان بهزیستی خیلی وقت است که به خاطر كمبود منابع مالی و هزار و یک دلیل دیگر، نمی‌تواند مرتب ویلچرهایشان را تعویض کند. ویلچرها اغلب ایرانی است، یعنی همان جنس‌های بی‌کیفیتی که شاید نهایت با جوش دادن این طرف و آن طرف و طناب بستن، یکی دو‌سال بیشتر برایشان کار کند. آن هم در شهری مانند تهران که همه جایش، چاله‌ای و فرورفتگی دارد.
گزارش کامل:
شهروند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر