تیم‌های ملی فوتبال ایران و سوئد روز سه‌شنبه 11 فروردین در ورزشگاه "فرندز آرنا" شهر استکهلم دیداری دوستانه برگزار کردند؛ دیداری که بسیاری از تماشاگرانِ ایرانی آن، با پوشیدن کاورها و همراه داشتن نشانه‌ها و نوشته‌هایی علیه ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌های ایران٬ به سیاست‌های تبعیض آمیز موجود اعتراض کردند. این اعتراضات بازتاب گسترده‌ای هم در افکار عمومی و رسانه‌های سوئد داشت. شهاب فيضى٬ فعال مدنى وعضو هیات مديره كميته ايران - سوئد که در ورزشگاه حاضر بوده، به "روز" می‌گوید دلیل همراهی‌ش با این کمپین این است که به هیچ وجه نمی‌توان تبعیض علیه نیمی از جمعیت یک کشور را پذیرفت: "بسيارى از زنان ايران براى دستيابى به اين حق هزينه پرداخته‌اند. كوچك ترين اثر چنین حرکت‌هایی این است كه زنان ايران و كسانى كه براى اين حقوق تلاش مي‌كنند می‌بينند تنها نيستند."
اما تصاویرایرانیان حاضر در ورزشگاه این بار هم مثل دفعات گذشته با سانسور مواجه شد. سانسور این‌بار به قدری شدید بود که با کنایه‌های عادل فردوسی‌پور(گزارشگر این دیدار) و عذرخواهی او از مردم همراه شد. شهاب فیضی در این ارتباط می‌گوید: "در زمانى نيستيم كه تنها كانال خبرى مردم ما صدا وسيما باشد و راه‌های دسترسی مردم به اخبار و اطلاعات بسیار گسترده است."
او همچنین معتقد است: "چنين حركت هايى توجه جامعه جهانى را جلب می‌کند و نظر جامعه جهانی می‌تواند روی رفتار حكومت ايران تاثیرگذار باشد."
افکار عمومی سوئد؛ زیرسوال بردن بازی
فیضی، فعال مدنی ، با اشاره به واکنش‌های وسیع جامعه سوئد به اعتراضات و ممنوعیت حضور زنان در استادیوم‌های ایران می افزاید: "به هر صورت حضور وسيع ايرانيان در سوئد و نقش آنان در ساختار جامعه سوئد غير قابل انكار است. بنابراين توجه به مسايل ايرانيان هميشه جايگاه ویژه‌ای در افكار عمومى سوئد داشته است. چنانچه حتی مربيان و بازيكنان سوئد مورد پرسش قرار گرفته بودند و چند تن از بازيكنان سوئد از تبعيض جنسى در ايران انتقاد كردند."
اشاره فیضی به 5 بازیکن تیم سوئد، میل فورسبرگ، ارکان زنگین، آیزاک کایسه تلین، اریک یوهانسون و آندریاس گرنکوییست که در گفت‌وگو با "آفتون بلادت"، از مهمترین روزنامه‌های این کشور، از ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه‌های ایران انتقاد کردند و آن را "ستمی نامیدکننده" و "نفرت‌انگیز"خواندند. فیضی عضو هیات رئیسه کمیته ایران و سوئد در این مورد می‌گوید: "به قول زلاتان[کاپیتان تیم ملی سوئد] فوتبال مذهب است و تاثيرات و نفوذ ويژه‌ای دارد. تمام رسانه‌هاى مهم سوئد به فوتبال ايران و تبعيض جنسى غير قابل قبولی که علیه زنان وجود دارد، پرداختند و افكار عمومى سوئد هم تا مرز زير سوال بردن مسابقه واكنش نشان داد. توجيه فدراسيون فوتبال سوئد هم اين بود كه يكى از شروط پذيرش تيم ملى مردان فوتبال قرار داد يك بازى دوستانه بين دو تيم فوتبال زنان بوده است."
به گفته او در روز مسابقه یکی از روزنامه‌های عصر سوئد مقاله‌ای از سه نماينده پارلمان سوئد و اروپا را در انتقاد به تبعيض جنسیتى هم منتشر كرده است. عضو هیات مدیره کمیته ایران و سوئد همچنین یادآور می‌شود که "سفير جمهوری اسلامی در سوئد به همراه همسر و دخترش مسابقه را در استاديوم تماشا كرد."
این فعال مدنی استقبال تماشگران ایرانی از کمپینی که در اعتراض به ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه شکل گرفته را "بسیارخوب" ارزیابی می‌کند و ادامه می‌دهد: "من مردان و زنان زيادى از رده‌هاى سنى مختلف ديدم كه اين لباس را به تن كرده‌اند، می‌توان گفت همدلى با كسانى كه به تبعيض اعتراض كردند مشهود بود."
فیضی معتقد است: "جنبش زنان در ايران بيش از هر جنبشى تاكنون حكومت را مجبور به عقب نشينى كرده است. فراموش نكنيد با حكومتى طرف هستيم كه تلاش کرده قانون شرع را اجرا کند، از جدا سازى‌هاى جنسيتى در مدارس و دانشگاه‌ها گرفته تا ادارات و محل کار افراد. حتى حضور زنان در كابينه و یا برخی از پست‌های مدیریتی حاصل مبارزات زنان در اين سى و هفت هشت سال است."
او در پایان عنوان می‌کند: " تلاش براى محدود كردن زنان از روز نخست تولد حكومت دينى شروع شد.اما آنها هميشه با حضور فعال خود حكومت را به عقب نشينى وادار كردند."
یک تلاش چند ساله
دریا صفایی، بانی کارزاری که به حق ورود زنان به ورزشگاه‌ها تاکید دارد، مدیریت اعتراض‌ها در ورزشگاه "فرندز آرنا" سوئد را به عهده داشت. او پیش‌تر به روز گفته بود: "هدف ما باز کردن در ورزشگاه‌ها به روی زنان است. با توجه به فعالیت در خارج و داخل و فشارهایی که اعمال می‌شوند امیدواریم که درهای ورزشگاه‌ها به روی زنان گشوده شود، ما می خواهیم همه در کنار هم از نشاط ورزشگاه لذت ببریم. این حق یک زن ایرانی است که آزادانه بلیت تهیه کند و بتواند در ورزشگاه حضور داشته باشد."
تلاش برای باز کردن در ورزشگاه‌ها به روی زنان سال‌هاست که ادامه دارد. یک فعال حقوق زنان پیش‌تر در گفت‌وگو با روز سابقه این تلاش‌ها را اینطور عنوان کرده بود: "اولین باری كه برای حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی، یك كنش جمعی از طرف فعالان جنبش زنان ساماندهی شد، سال ١٣٨٤ بود... بعد از جلسه هایی كه برخی از فعالان حقوق زنان در این مورد داشتند، كمپینی با عنوان «كمپین روسری سفیدها» به راه افتاد... تصمیم جدی گرفتیم كه خواست ورود به استادیوم را عملی کنیم و حتی برخی از ما كه بیننده تلویزیونی فوتبال هم نبودیم، همراه با جوان‌ترها به استادیوم رفتیم و همگی جلو دروازه روی زمین نشستیم درحالی كه تابلوهایی دستمان بود با این مضمون كه حق ما نیمی از آزادی".
ورزشگاه فقط برای زنان خارجی امن است
فدراسیون فوتبال ایران که تلاش می‌کند میزبان جام ملت‌های آسیا شود،باید برای استانداردسازی ورزشگاه‌های ایران بکوشد. از جمله تلاش‌های فدراسیون برای تطابق با قوانین بین‌المللی، مجاز دانستن حضور بانوان خارجی در ورزشگاه‌های ایران است. اما علی کفاشیان، رییس فدراسیون فوتبال ضمن اعلام این خبر به خبرگزاری فارس، تاکید کرده که هنوز با حضور بانوان ایرانی در ورزشگاه‌ها موافقت نشده است..
ساغر غیاثی، فعال حقوق زنان و دانش‌آموخته رشته مطالعات زنان پیش‌تر در گفت‌وگو با روز کرده بود: "پیش از این هم با تصمیم‌های موردی، زنان خارجی توانسته‌اند در تهران تماشاگر بازی تیم ملی و یا تیم های باشگاهی کشورمان با نماینده ایران باشند، مثل حضور زنان ایرلندی در مسابقه ایران و ایرلند در ورزشگاه آزادی،بنابراین این تصمیم، به خودی خود مثبت نیست و بر حقیقت تلخ و تکراری حذف، تبعیض و تحقیر زنان ایرانی استوار است. در واقع زنان ایرانی همچنان فقط به دلیل زن بودن و ایرانی بودن از حضور در ورزشگاه‌ها، آن هم برای تماشا و تشویق مسابقات ملی محرومند."
روزآنلاین بارها در قالب گزارش‌ها و مصاحبه‌ها به حق ورود زنان به ورزشگاه پرداخته است که برخی از آنها را می‌توانید اینجا، اینجا، اینجا و اینجا بخوانید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر